Traject #3 Breedbeeld

Breedbeeld ondersteunt, informeert en verbindt iedereen die met fotografie, film en mediakunst bezig is.

An, Liza en Annemie werden geselecteerd en stellen nu bij ons tentoon.

Annemie Van Attenhoven - De Brug - Een visueel eerbetoon aan de Malheidebrug in Lembeek

'Soms kan fotografie ook een daad van liefde zijn. Annemie Van Attenhoven brengt bijvoorbeeld een visueel eerbetoon aan een brug die mensen met elkaar verbindt.' –Breedbeeld

De Malheidebrug is een voetgangersbrug over het kanaal Brussel-Charleroi in Lembeek. Voorbijgangers bewegen op de brug tussen wolken en water. Alle passanten zijn onderweg naar de ene of andere oever: al joggend, op de fiets, op wandel, op de brommer, met de hond, naar de winkel, in gedachte verzonken, mijmerend of genietend van het landschap. De vogels hebben van deze plaats hun thuis gemaakt.

Het is een plek waar Annemie dagelijks meerdere keren voorbij fietst. Een plaats met een eigen energie. De nevel, eigen aan de Zennevallei, maakt de plek mistig, soms bijna ondoordringbaar, dromerig, mystiek. De vaste contouren vallen weg en geeft ruimte aan het oog…

Liza Traen - ‘Paulo, Sugar Love & me’

In de zomer van 2019 leerde Liza Paulo kennen. Hij is drag queen onder de naam Sugar Love. Uren hebben ze met elkaar doorgebracht; zij naast hem tijdens de transformatie naar Sugar Love al pratend over het leven, de liefde, zelfliefde…

Na de transformatie deden ze telkens een fotoshoot. En dan transformatie Sugar Love naar Paulo. Twee verschillende momenten met een andere sfeer.

Het was een opbouw naar expressie, speelsheid, reflectie, drama en glamour. Het duurt telkens enkele uren met veel verschillende stappen. De transformatie van Sugar Love naar Paulo is een terugkeer naar een soort rust, ontlading. Heel sereen en snel.

Ze vernoemt zichzelf in de titel omdat ze een deel is van de band die er is ontstaan.

Liza vindt het mooi om te zien hoe iemand verschillende facetten van zichzelf erkent, omarmt en toont. Het vergt veel zelfkennis en moed.

An Devroe - Still Playing

Grafische eigenaardigheden in de eigen omgeving doen An Devroe stilstaan. Het is een soort rescue photography van wat tussen de plooien valt, vaak letterlijk aan de dorps- en stadsrand, tussen privédomein en publieke ruimte, tussen wat er is en wat zou kunnen zijn. Door te fotograferen creëert An Devroe podia waar iets staat te gebeuren.

Jean Luc Lambreghts schreef over haar werk: 'An lijkt haar moment strak te regisseren en op te tillen naar een ander soort tijdlijn. Ook als ze haar zoeker richt op een samenraapsel van gevels, hekken, afvoerbuizen en wegbedekkingen, ondoordachte garagepoorten of simpelweg op een stapel gerooide bieten, dan nog zit er een strakke harmonie in, die zo te zien nog een eeuwigheid mee kan. En daar hoort milde humor bij: we weten dat het ooit zal verdwijnen, en dat het eigenlijk al verdwenen had moeten zijn, maar dat ene moment dat de foto met ons deelt mag toch een gevoel van tijdloosheid opleveren. Het is er, het zal ooit wel voorbijgaan, het langgerekte nu zal er ooit wel anders gaan uitzien, we kunnen dat allemaal alvast met de glimlach aankijken. De illusie van onveranderlijkheid in al haar schoonheid en lelijkheid, de fotografe weet dat wij het weten, en helpt ons ermee te leven.'